"Awel, blijft dan thuis!"

Kapitein Dimi was er toch in geslaagd om op een ontiegelijk vroeg uur op een zondagmorgen vier man te vinden om naar Tielt te rijden voor een competitiewedstrijd. Het is duidelijk dat Dimi als kapitein wel nog wat ervaring mist - het is pas zijn tweede seizoen - want er waren geen croissantjes voorzien. Met een hongerige maag trokken Duch, Erwin, Pieter (hij was op tijd!), Nathan en Dimi dus naar Tielt. Puntjes vielen er niet te rapen, pintjes (met mate) daarentegen wel...

Tielt 1H - Wit-Wit 2H : 7 - 1
Volgens Oost-vlaamse normen netjes op tijd, volgens West-vlaamse normen iets te laat begon Wit-Wit aan de dubbels. Lang duurde het echter niet. Duch en Erwin schrokken even van het niveau en hadden wat tijd nodig om dat van hun op te krikken. Een leuke match, maar winnen zat er nooit in. Hetzelfde was het geval bij Dimi en Nathan. Ook de combinatie van Pieter en Dimi leverde niet echt vuurwerk op en was snel voorbij. Het dichtst bij een setje kwamen nog Erwin en Pieter, maar ook dat was Wit-Wit niet gegund. Een snelle en droge 4 - 0 achterstand was het resultaat.

Tielt had al snel zekerheid van de twee punten toen Duch in zijn enkelwedstrijd te veel worstelde met zijn opslag en de lengte van zijn slagen. Dimi deed in zijn match goed mee in de eerste set (22 - 20), maar de tweede set was sneller voorbij. Het was uiteindelijk Nathan die de eer redde. Al had hij er wel veel moeite voor nodig. Het beeld van Nathan en zijn tegenstander die na een lange rally beide minutenlang synchroon uitpuften was typerend voor de wedstrijd. Ondertussen was Pieter bezig aan de enige driesetter van de ontmoeting. Uiteindelijk moest hij wel de overwinning laten aan zijn boomlange tegenstander.

Na amper twee uur stond Wit-Wit dus alweer onder de douche en was het (weer) de jeugd die de eer had moeten redden. De "ervaren mannen" van de ploeg besloten dan maar om ook hun steentje bij te dragen en voluit voor "den derden tem" te gaan. Na twee uur - langer dan dat er gespeeld was - werd die uiteindelijk ook netjes binnengehaald!  Ondanks de zware nederlaag ging het er dus toch nog vrij vrolijk aan toe in de terugrit... En toen Julie op het onzalige idee kwam om Duch te bellen met een vraag over het (nu al late) middageten, nodigde Erwin prompt zichzelf, de ploeg en alle familieleden uit op een spaghettit-etentje. Dat was allemaal snel geregeld al klonk bij het rondbellen in de wagen plots ook ineens "Awel, blijft dan thuis!". Al kon dat ook het antwoord geweest zijn op de vraag "Heeft het wel zin om op zondagmorgen zo vroeg competitie te gaan spelen, als het toch maar is om op uw doze te krijgen."

Het moet gezegd, de spaghetti was heerlijk, de koers was spannend en Duch moest zijn verfborstels niet meer bovenhalen. Een typische win-win-situatie dus..