Straffe enkels leveren puntje op...

Wit-Wit Gemengd 2 mocht de competitie in eerste provinciale openen op verplaatsing tegen 4Ghent, vorig seizoen nog een degradatiekandidaat. Kapitein Erwin zat echter met zorgen. Van "zijn" ploeg die vorig seizoen op het allerlaatste nippertje de promotie naar Liga miste (door een zware blessure van Ruth) schoot maar de helft meer over. Ruth is na haar afgescheurde achillespees zeker nog tot eind november out, Mathieu werd net geopereerd aan zijn schouder en zal dit seizoen waarschijnlijk niet meer in actie komen en Julie (de enige resterende B1-dame) kon niet mee wegens "te druk". Tijd dus voor verjonging... en zo mocht Shelly haar debuut maken. Voor de rest waren Pieter, Sophie en Erwin zelf present. Ook Glenn kreeg nog een plaatsje in de ploeg om na twee weken al zijn laatste wedstrijd van het seizoen te spelen. Na een heenreis die ietwat langer uitliep dan gepland (maar wel langs een mooi kasteeltje leidde) stond de ploeg met 10 minuutjes vertraging in de zaal.

4Ghent 1G - Wit-Wit 2G : 4 - 4
In de dubbelwedstrijden stonden twee "nieuwe" koppels op de baan. Het moet zowat twee jaar geleden zijn dat Glenn en Erwin nog een wedstrijd samen speelden en dat was er aan te zien. Ze verloren in twee duidelijke sets tegen het geroutineerde koppel van Gent. Enkel toen het kalf al verdronken was (bij 20 - 11 in de tweede set) lukte Glenn nog haast vijf aces. Dan deden Sophie en Shelly het iets beter. Ze wonnen wel de eerste set, maar in de tweede set kwam het gebrek aan ervaring en samenspel toch naar boven. Zo stond Wit-Wit meteen 0 - 2 achter en zag het er niet goed uit...

Kapitein Erwin hoopte stiekem op 3 enkels om de meubels eventueel nog te redden, maar het werd meer! Pieter speelde een erg spannende wedstrijd en kon in de derde set het aantal directe fouten beter beperken dan zijn tegenstander. Het eerste punt stond op het bord. Glenn trok de bordjes helemaal gelijk door er als een wervelwind vandoor te gaan in zijn enkelwedstrijd. De tweede sets was iets spannender, maar toch duidelijke winst voor Glenn. Die kon hiermee zijn seizoen (nu al) met een goed gevoel afsluiten. Woensdag moet hij immers onder het mes (operatie aan de enkel) en is hij enkele maanden out. Alweer een speler minder voor de ploeg. Het was nu aan de dames om ook iets te proberen forceren... En ze deden dat schitterend! Sophie begon met een klein hartje aan haar enkel, want vorig seizoen had ze tegen deze ploeg twee pijnlijke nederlagen geleden. Tegen een B1 verloor ze de eerste set, maar na enkele tips en aanmoedigingen van de kapitein geloofde ze er nog in. In de tweede sets speelde ze veel "dieper" en dat resulteerde in winst. In de derde set startte ze niet goed en de match leek bij 19 - 15 verloren te zijn. Sophie gaf echter niet op en knokte zich naar 19 - 21 winst! Een heel knappe overwinning! Bij Shelly was het scenario net iets anders. Ze verloor zwaar de eerste set, maar was in de tweede set duidelijk de betere. De derde set was razend spannend en ging gelijk op tot 19 - 19. Een te verre service en een aftikker in het net van de tegenstandster betekende de winst voor Shelly. Wit-Wit zowaar 2 - 4 voor!

Kapitein Erwin droomde stiekem al van een stunt (en de overwinning) en rekende daarvoor op de tweede mix van Sophie en Pieter. Zelf stond hij met Shelly immers op één. In hun allereerste wedstrijd samen (en voor Shelly op dit niveau) kwamen ze er dan ook niet aan te pas : 21 - 5 verlies! De tweede set was echter al heel wat beter en ze konden aanklampen tot 19 - 19. Een derde set zou mooi geweest zijn, maar lukte net niet. Niet slecht dus voor een eerste keer. Sophie en Pieter leken even voor een stunt te zorgen door met 20 - 22 de eerste set te winnen. In de tweede en derde set lieten ze zich echter ringeloren door het spel en het gedrag van de tegenstanders.

Hiermee was de stand 4 - 4. Een uitslag waar beide kapiteins vooraf voor getekend hadden. En dat deden ze dan ook. De ploeg werd nog culinair verwend (wat een buffet!) zodat het toch nog ver voorbij middernacht was toen de terugweg aangevat werd. In de wagen besefte iedereen dat het dit seizoen dus even aanpassen wordt : van titelkandidaat naar degradatiestrijd. Maar aan de inzet en goesting van de ploeg zal het in elk geval niet liggen. Onder het motto "Beter een scheetje voor iedereen dan buikpijn voor mij alleen" werd de terugweg immers nog een gezellige boel. Op naar donderdag...