Stunt met 3-setters en laaaaaaaaange rally’s

Na een deugddoende babyborrel van Marieke (dochtertje van Anneleen en Bart), trokken kapitein Delphine, Sophie, Ilse en Julie (foto) naar Landegem om er de kleuren van Dames 2 te verdedigen. Julie vertrouwde op haar GPS in plaats van naar la Mama te luisteren en ontdekte het gekasseide parcours van Louise-Marie en omstreken tot aan de N60. Ondanks dit kwamen onze dames om 19h05 aan in Landegem voor een ontmoeting van 19h30. Sommigen vonden dat gepast anderen vonden het niet kunnen... Zijn we van Wit-Wit of niet soms? We laten de discussie in het midden.Landegem 1D – Wit-Wit 2D: 1-7
Net zoals bij dames 1 waren de ploegen zodanig opgesteld dat er moest gepuzzeld worden om twee wedstrijden tegelijkertijd te laten verlopen. Delphine begon dan maar aan de vierde enkel terwijl Ilse en Julie de tweede dubbel op zich namen. Delphine won vlotjes haar enkelwedstrijd. Ilse en Julie speelden een 3-setter waarvan de derde set een heus optreden was voor het talrijke ouderlijke publiek van de Landegemse dametjes. Eerst stonden onze ‘wijvetjes’ op voorsprong met 14-17, dan kwam Landegem er op en erover tot 20-17 maar ons duo hield het hoofd koel en won met 20-22! ‘Ik speel hier de wedstrijd van mijn leven…’ klonk het in het achterhoofd ;-) Sophie en Julie namen de eerste dubbel op zich en deze wedstrijd was al even spannend als die van Ilse en Julie. Een spannende 3-setter met immens lange rally’s, een publiek dat opging in elk punt en Emmaatje die gniffelde bij elk punt of foutje! Onze dames konden deze wedstrijd ook verzilveren. De derde dubbel werd door opgave van Landegem gewonnen. Een van hun speelster verrekte haar knie en hoorde iets kraken. Tape en reflexspray mochten niet baten… Het stond zowaar 0-4 voor Ronse! Julie mocht het daarna opnemen tegen Sarina. In de eerste set vlotte het goed voor Julie. In de tweede set moest de wedstrijd eventjes stilgelegd worden op 9-7 omdat Julie een megakramp in de teen kreeg die maar niet wegging. Maar geen probleem, Emmaatje (toekomstige-kinesist???) kwam de teen masseren en wrijven en hier deden de reflexspray en de magische handen van la Mama wel hun werk. Julie kon opnieuw spelen maar het vlotte toch niet meer zoals in de eerste set. Op het einde maakte Sarina net genoeg foutjes om toch de wedstrijd binnen te halen. De winst voor Wit-Wit was binnen, maar het kan altijd beter ;-) La Mama mocht het opnemen tegen jong geweld Jana van Tornhout en Sophie tegen Emmaatje. Sophie zag het van in het begin niet zo goed zitten en haar vermoeden was een feit: Emma speelde een ijzersterke wedstrijd en haalde zo het eerreddende puntje voor Landegem binnen waarbij Sophie na de wedstrijd zei dat zij dus bijgevolg: ‘The game of Shame’ had… Ilse was in vorm en we weten wat dat wilt zeggen. Na een bizarre eerste set met het aftasten van de lijnen van het verkeerde plein, herpakte la Mama zich in de twee set, waar het dametje van Landegem al begon te jammeren en wenen… De jeugd van tegenwoordig *zucht* Het was nu vooral aan Ilse om zich niet te laten inpalmen door het temperament, de vele stopmomenten en adempauzes. Op het einde van de set leek het even of Jana zou winnen, maar Ilse liet zich van haar sterkste kan zien en won, waarop Jana in tranen uitbarste…

Thuis werd van deze ploeg nog met 1-7 verloren en dan voelt zo’n overwinning op verplaatsing nog zo goed aan. De wedstrijden waren (ja, we mogen een keer stoeffen) uitzonderlijk lang en spannend en deugddoend en zoveel meer. Onze dametjes waren voldaan. Na een stukje cake, dat niet bij iedereen in de smaak viel en een pint en cola in het plaatselijk jeugdhuis werd er naar Gent en Ronse gereden. La Mama was zelf zo content dat ze zich aan een dansje waagde in de auto ;-)