Heren 4 speelt (weer) gelijk...

Zondagavond ging onze (jonge) vierde ploeg op bezoek bij Wetteren. Wit-Wit 4 is dringend op zoek naar wat punten om weg te geraken van de degradatieplaatsen. Dat ging echter niet gemakkelijk worden. Wetteren stond immers 2e in de stand en kon mits winst zelfs naast leider Vlabad komen. De jongens van Wit-Wit deden de buren van Oudenaarde echter een pleziertje en snoepten de mannen van Wetteren een puntje af! Na een hardbevochten ontmoeting werd het immers een 4 - 4 gelijk spel. Dit is al het vierde drawke voor Heren 4. Heel knap. Enkel jammer dat ze hiermee weinig opschieten in het klassement. Ze blijven voorlaatste (op een degradatieplaats). Mits wat geluk in de terugronde kan dat puntenaantal echter fors omhoog! Hierbij wel een leuk verslagje van de papa van Niels (chauffeur).

Wetteren H3 – Wit-Wit H4 : 4 – 4
Zondagavond, 5 december, gezien de barre weersomstandigheden iets vroeger vertrokken richting Wetteren. Onderweg gehoord dat de sneeuw gereserveerd was voor de Walen, dus een beetje véél te vroeg, en de cafetaria niet open. Dan maar zaalvoetbal gekeken, en vooral, véél commentaar gegeven.

Glenn, David, Niels en Gregorio, 4 toffe gasten in de fleur van hun leven, die zomaar hun zondagavond opofferen voor hun club Wit-Wit, en dat terwijl ze ook rustig thuis van voetval of andere sporten kunnen genieten.

De wedstrijd dan maar. Opvallend verschil in de opstelling: de Wetteraars spelen met vaste dubbelteams (2 x C2/D), wij (ik voel me al betrokken) Wit-Witters wisselen. Ik laat aan de kenners wat het grootste voordeel oplevert. Ook eens in de zaal naast ons gekeken, daar werd een mix beslecht, kan ook eens leuk zijn als leek om naar te kijken. Wel opvallend bij die mix, elke speler met hetzelfde truitje in de clubkleuren. Misschien bij Wit-Wit eens aan denken om niet meer met elfendertig verschillende kleuren en bedrukkingen te spelen, één gelijk sporttruitje, één kleur, één bedrukking. Toch veel mooier, niet? En herkenbaarder.

De wedstrijd zelf. Heb, wederom als leek, genoten van elke match. Misschien blijkt het niet helemaal uit de resultaten, maar de spanning vloog van de shuttles, of waren het stukskes shuttle die ik zag vliegen. Nee, nee, ook wel spanning. De dubbels Glen-David/Niels werden gewonnen met respectievelijk 14-21, 18-21 en 18-21, 14-21. Gregorio-Niels/David moesten met 21-15, 20-22, 21-12 en 21-19, 21-14 hun meerdere erkennen in de Wetteraars, of zijn het nu Wetterenaars. Na de dubbels dus nog niets beslist.

Dan maar, zoals Glenn het zo mooi uitdrukte, de buit pakken langs de enkels, enkelspelen wel te verstaan, niet die dingen onderaan de benen. Wederom mag gerust gezegd dat de spanning bij momenten te snijden was.
Glenn was tijdens de pauze een beetje ingedommeld en liet zich in de 1ste set ringeloren (door een collega C2) met 21-12 (of was het een tactische zet) maar zette dit vervolgens recht met 10-21, 21-23. David moest het tegen de andere C2 opnemen, en, alhoewel bij vele momenten zeer spannend, het onderspit moest delven na een 3-setter, 21-14, 13-21, 21-15.
Niels speelde een meer dan degelijke wedstrijd, was af en toe niet tevreden met zijn eigen prestaties, en haalde het in de 1ste set nipt niet, 24-22. Tijdens de 2de set kwam de ervaring boven van zijn toch wel redelijk wat oudere tegenstander, met als resultaat 21-16.
Gregorio, onze laatste hoop, hopelijk een rots in de branding. Zijn tegenstander bood veel weerwerk, kon af en toe profiteren van wat foutjes, maar moest uiteindelijk in Gregorio zijn meerdere erkennen met 17-21, 19-21.

Eindstand 4-4 dus. Alhoewel men toch steeds weer zegt dat een punt op verplaatsing een gewonnen punt is, waren de Wit-Witters toch niet écht tevreden, wat mijns inziens toch een goeie instelling is. Blijkbaar zat er toch meer in, allez, dat kon ik toch uitmaken uit de gesprekken na de wedstrijd.

Volgende keer nóg beter zou ik zo zeggen. En ik, met al dat ge-badminton, ben ik toch vergeten gaan kijken naar de training in de verste zaal… van een vrouwenvoetbalploeg.

Ikke, de chauffeur van dienst