10 december 2006

Ook onze jeugd kan het...winnen

Jongens -15 : SFF Lembeke – Wit-Wit

26 november, kwart voor tien. Een onverlichte sporthal, enkele fladderende deernes, een verantwoordelijke.

Iets later wat meer licht, eindelijk beweging in de zaal en enkele vermoedelijke badmintonspelers (-speelsters).

Na de nodige administratieve geplogenheden staan onze voor de gelegenheid blauwe Wit-Wit’ers Glenn, Niels en Sam zich met volle overgave op te warmen. Mijn kennersoog merkt meteen de zenuwachtige gedrevenheid op bij onze toppers. Hun ogen schieten kogels, hun smashes zijn als raketten, hun kwieke bewegingen onzichtbaar voor het oog.

Nog een laatste tactische bespreking met de coach ad interim en daar vliegen de shuttles de lucht in.

Wegstrijd 1 gaat tussen onze boomlange Sam en de nog boomlangere Simon Verstraete. De 1ste set is spannend, gelijk opgaand, maar toch moet Sam met 21-18 de duimen leggen. Als volleerde coach heb ik meteen door dat Sam nog wat aan zijn warme bedje dacht, maar twijfel er niet aan dat hij zich zal herpakken. En zo gaat het ook. Enkele tips nog van de coach en Sam gaat Simon met getrokken racket te lijf om in een mum van tijd met 17-21 en 19-21 de games op 1-2 te brengen, of 0-1 voor Wit-Wit. Simon is zo onder de indruk dat hij zich eventjes moet terugtrekken in de kleedkamer om te bekomen.

Het tweede loense oog van de coach volgde ondertussen ook de dubbelveldslag van Glenn en Niels tegen Matthias De Meyere en Ewoud Herregat. Een eerste set om op te warmen werd gewonnen met 15-21 en vervolgens een winstset met 11-21 zette de bordjes op 0-2, meteen ook de stand, 0-2 voor Wit-Wit.

We spreken af om met onze voetjes op de grond te blijven, maar het aroma van de winst streelt al ons reukorgaan, en dat is bij sommigen geen klein model.

Matthias versus Glenn, ons 2de enkelspel. Glenn laat zijn tegenspeler af en toe ook eens wat puntjes sprokkelen, maar had zeker het discutabele punt niet nodig om met 14-21 te winnen. Matthias staat bij momenten met open mond te kijken naar de technische standjes die Glenn uit de mouw schud. Rustig blijven en concentratie behouden. De tweede game. Matthias zag alle hoeken van het terrein, maar bleef lopen achter het bij momenten ongrijpbare pluimpje, uiteindelijk iets nipter, 18-21, maar dat doet niets af aan de prestatie van Glenniacus. Slechts 1 gedachte, winnen voor Wit-Wit. Stand 0-3. Nu was het de beurt aan Matthias om onder de indruk te zijn en eventjes de kleedkamer te moeten opzoeken.

Ondertussen wederom een dubbel: Niels-Sam tegen Ewoud-Simon. In deze wedstrijd van hoogstaand niveau kwam de jarenlange ervaring in dubbeltornooien van de “Blauwe” Witten te staan tegenover een duo nog volop in opbouw. Deze match liep als een treintje, natuurlijk perfect geolied door onze dienstdoende coach, en in een mum van tijd stond het 15-21 en 10-21. Stand 0-4.

De buit binnen, maar mannen, we ruiken meer, we willen meer, we proberen alles mee te nemen.

Niels moest nog eventjes zijn handdoek bovenhalen om Ewoud af te drogen. Het verdict werd zwaarder dan eenieder had verwacht. Nog voor ik goed besefte dat Niels aan zijn laatste wedstrijd begonnen was, zat hij met 7-21 en 3-21 al terug op de bank van onze ploeg. 3 maal High-Five. Stand 0-5.

De volle pot lag voor het grijpen, dus, waarom niet. Als laatste, Glenn-Sam tegen Matthias-Simon. Een mens blijft een mens, en met een 0-5 in het achterhoofd is het niet altijd gemakkelijk de concentratie op het hoogste niveau te houden. Kleine foutjes die onze toppers normaalgezien niet maken staken de kop op en na een felbevochten game werd het 21-19. Niets verloren, we pakken de volgende game en dan nog die erna. Maar het mocht niet zijn. Mijn spelers waren lichtjes vermoeid, of was het de schrik voor de woeste supporters die dreigden met represailles dat roet in het eten gooide, maar het werd 21-13. Of zat het bezoek aan de kleedkamer er voor iets tussen? Niemand valt iets te verwijten, de nieuwe contractvoorstellen liggen klaar bij het bestuur, de contractbesprekingen kunnen beginnen.

Games: 3-10, Gemaakte punten: 192-260, Partijen: 1-5

Uitbundige vreugde, een goed woordje en een schouderklopje van de interim-coach, een zakje chips en een frisdrank. En weg terug naar huis, voor een rustige, gelukkige zondag.

Proficiat aan Glenn, Niels en Sam. Doe zo verder.

Frank Garrein

1 opmerking:

Anoniem zei

Proficiat aan de (blauwe) kerels van Wit-Wit én de coach! Want vooral die laatste heeft het nogal druk gehad lijkt me ;-) Tactische besprekingen, afzonderingen in de kleedkamer, zakskes chips en nog een verslagske nadien... Chapeau!